Als kleine jongen had ik een droom: boer worden. ’s Ochtends vroeg koeien melken in een warme stal. En als dat klaar was, hele dagen met de tractor op het land: zaaien, maaien, schudden. Hard werken, maar wel elke dag zelf bepalen wat je deed. Dat leek me het mooiste leven.
Ik kom uit een geslacht van boeren en veehandelaren. Maar door melkquota en schaalvergroting, bleek het boerenbedrijf van m’n opa en mijn oom niet rendabel meer. De boerderij werd verkocht (tegenwoordig kun je er antiek kopen). Ik was toen zestien. Eerlijk is eerlijk, m’n kinderdroom had toen al een andere invulling gekregen: iets met schrijver worden…
Kuilgras en koeien
Soms blijven d
romen als een rode draad door je leven lopen. Meestal net iets anders dan je verwacht. Want, vanaf dit jaar heb ik een nieuwe werkplek. En je raadt het nooit…, het is een voormalige boerderij. Midden in een nieuwe woonwijk. Ook hier geen koeien meer, wel een zorgcentrum, kinderopvang en flexplekken. Maar nog altijd met de geur van kuilgras en koeien in de oude steunbalken. Het voorhuis en de voormalige ‘melkkelder’ deel ik met een aantal zzp’ers uit de wijk.
In m’n fotoalbum vond ik nog een kiekje waarop ik als 4-jarige met m’n opa de koeien aan het voeren ben. Na 35 jaar is de cirkel dan toch een beetje rond…